شیخ را دختر همسایه تهمت نزدیکی زد. شیخ قسم خورد قبول نیفتاد. شکایت به داروغه بردند گفت: شاهدان را بیاورید. سیصد شاهد آوردند که پیرزنی فرتوت نیز بین آنان بود. شیخ گفت: نخست،بالفرض که من با این کریه المنظر همخواب گشته باشم، مگر در ورزشگاه آزادی نزدیکی کرده ام که اینهمه شاهد آورده اید؟ دوم آنکه این پیرزن اگر بین آلتین ما بود نمی فهمید چه چیزی به کجا می رود چه ماند که بر سکو نشسته باشد. داروغه گفت: زبانت را گاز بگیر شیخ او دکتر است. شیخ کراهت منظر را دلالت کرد و گفت: من اگر صد سال به بی گُشنیگری به دیوار میخکوب می گشتم هرگز با این دختر به یک لحاف نمی خسبیدم یا داروغه. شیخ را به شدت در حبس انداختند. روزها چوب در ماتحتش می کردند و شبها دست و پا بسته فیلم لو رفته ی پاریس هیلتون نمایشش می دادند ولی شیخ لب به بیان نزدیکی با کراهت المنظر نمی گشود. حکیمی به نسبت عادل گفت: داروغه جان! این شیخ به هر گشنی و نزدیکی افتخار می کند و آن را رسالت خود می داند. حال که این کتمان می کند دلیل است و مدلل که چنین عمل از او سر نزده باشد. داروغه دستور داد شیخ را رها کنند و آلت او را شکنجه دهند. هفته ای بیش نگذشته بود که شیخ را به ملا عام آوردند در حالیکه کتیبه ای در چند صحیفه از بیانات آلتش در باب گشنی با دختر همسایه در آن به دیوار شهر آویزان بود: آن شب شیخ خواب بود. من از او جدا شدم. به زحمت از دیوار خانه بالا رفتم. دختر همسایه در حیاط آبتنی می کرد ........
شیخ دهان گشاده و انگشت به دندان و لب به فنجان و سبیل گزان این بیانات را می خواند.
نفست از رفتن هرکه گرفته، نفس را رها کن، خودش بالا می آید. متاسفانه یا خوشبختانه، کسی از رفتن کسی نمی میرد فرزند.
1.هیچ فرصتی را برای شا شیدن از دست نده.
2.هیچ چیزی آن قدرها اهمیت ندارد، ولی تنها راه صحیح این است که جوری رفتار کنی که انگار دارد.
3.گه اضافه خورن منجر به نتیجه ی اضافه نمی شود.
4.سونا برای لاغری نیست، ث ک ص برای لاغری نیست، ورزش برای لاغری هست. شیاف سرماخوردگی را خوب نمی کند، کاندم رودل را خوب نمی کند، گریه بغض را خوب می کند. کلا به هر سولاخی یک آچاری می خورد.
5.چیزها دقیقا آن طور نیستند که به نظر می آیند، در حالی که چیزها دقیقا آن طور هستند که هستند. یا چیزها دقیقا همان طورند که به نظر می آیند، نه آن طور که من فکر می کنم به نظر می آیند.
6.همه می رینند.
7.هرکه سر تا پایش گهیست خودش از گه نیست. هر که سر تا پایش گهی نیست خالی از گه نیست.
8.آدم ها اعمالشان نیستد، آدم ها شغلشان نیستند، آدم ها نقابشان نیستند.
9. اخلاق با منش فرق دارد. هر آدم خوش اخلاقی انسان خوبی نیست. هر آدم گند اخلاقی انسان بدی نیست.
10.راحت بگو گه خوردم، سخت بگو عاشقت هستم.
11. کلام مسوولیت دارد.
12.موقع معذرت خواهی، نگو "ولی". موقع معذرت خواهی پوستت کلفت باشد. موقع معذرت خواهی فقط گوش کن. در غیر این صورت معذرت نخواه.
13.تا وقتی راه دیگری هست کسی را نزن. اگر کسی را زدی نابودش کن.
14.درد ، کسی را نمی کشد.
15.اغلب بدترین اتفاق ممکن رخ می دهد، گاهی هم بدتر از آن. فرض را این طوری بگذار که اگر بعدا این طوری نشد خوش حال شوی.
16.هرکس مسوول افکار، اعمال، گفتار و احساسات خودش است. کسی مسوول بدحالی تو نیست. کسی مسوول خوش حالی تو نیست. کلا کسی مسوول تو نیست جز خودت.
17.همه ی اعمال همه بر اساس نفع است، حتی اگر پنهان باشد.
18.خودت را گول نزن.
19.خودت را گول بزن! ولی اگر لازم است، فقط بدان که داری خودت را گول می زنی.
20.همه ی جواب ها جلوی چشمت است، فقط باید بخواهی ببینی.
21.هیچ چیز قطعی نیست.
22. همه چیز را جدی بگیر، در عین این که می دانی هیچ چیز آن قدرها هم جدی نیست.
23.غر نزن.
24.ننه من غریبم در نیاور.
25.آدم باش
26.آدم به همه چیز عادت میکنه