مگسی را کشتم،

نه به این جرم که حیوان پلیدیست،بد است؛ و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است؛

طفل معصوم به دور سر من می چرخید؛

به خیالش قندم!یا که چون اغذیه ی مشهورش،تا به ان حد گندم...

ای دو صد نور به قبرش بارد،مگس خوبی بود.....

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد، مگسک را کشتم . . .

بی حوصلگی هایم را ببخش ،

بداخلاقی هایم را فراموش کن ،

بی اعتنایی هایم را جدی نگیر ،

در عوض

من هم تورا می بخشم

که مسبب همه ی اینهایی...!

گفتگو

گفتی که می بوسم تو را، گفتم تمنا می کنم 

گفتی اگر بیند کسی، گفتم که حاشا می کنم 

گفتی ز بخت بد اگر ناگه رقیب آید ز در 

گفتم که با افسون گری او را ز سر وا می کنم  

گفتی اگر از کوی خود روزی تو را گویم برو 

گفتم که صد سال دگر امروز و فردا می کنم
 

گفتی اگر از پای خود زنجیر عشقت وا کنم 

گفتم ز تو دیوانه تر دانی که پیدا می کنم

درک و فهم دوست جان

 عاشقم گر نیستی لطفی بکن نفرت بورز    بی تفاوت بودنت هر لحظه آبم می کند 

پ ن : ترجیح میدم یک حقیقت آزارم بده تا اینکه یک دروغ آرومم کنه... 

اندر رویای شیرین ...

دلم میخواد وقتی بچه دار شدم  

وقتی بچه ام بزرگ شد و ازم پرسید عشقه دوره جوونیت کی بوده

بادست به گوشه اتاق اشاره کنم بگم اوناهاش، اونجا نشسته !

نفست از رفتن هرکه گرفته، نفس را رها کن...  

خودش بالا می آید. متاسفانه یا خوشبختانه، کسی از رفتن کسی 

 نمی میرد فرزند !

چه غریب ماندی  دل!

نه غمی، نه غمگساری

نه به انتظار یاری

نه ز یار انتظاری ...

در باب هوای پس یا اوضاع خیط

 

 

اگر فهمیدی دوست پسر دختری که مدت ها توی کارش بوده ای، قصاب است، در جا به خود مرین فرزند. شاید هنوز بو نبرده باشد

بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد ...

مرد بلند قامت عریض سینه ی خوش چهره ی سیه مو، از پشت بوته ها نگاه نافذش را قاچاقی دوخته بود به پس_تان های درشت و پوست سپید بی نقص دختری که توی رودخانه شنا می کرد، که با تماس دستی روی شانه اش چند متری از جا پرید.
پیر لباده پوش سپید موی، با صدایی بم و آرام گفت: "بیا برویم فرهاد. شیرین بفهمد ندیمه هایش را دید می زنی، کو_نت می گذارد."

دلتنگی

دلتنگی ... دلتنگی ... دلتنگی ... 

 

میشه خواهش کنم زودتر بیای ؟!