یک لحظه تفکر . . .

اساساً شکر و تشکر از کسی که به ما احسان می کند و نعمت می بخشد یکی از اصول قطعی عقلی و منطقی است. خدایی که مرا غرق در نعمت کرده و خود را همواره شرمنده ی احسان این هستی بخش یافتم ؛ قرآن کریم می فرماید: (هل جزاء الاحسان الا الاحسان) ؟ آیا پاداش خوبی غیر از خوبی است ؟ خودمان در مقابل شخصیت کسی که خوبیمان را با بی اعتنایی پاسخ می دهد چه قضاوقتی می کنیم ؟ پس فضیلت هر انسان بستگی به میزان سپاسگزاریش در مقابل احسان دارد .

در اینجا ممکن است بگوییم اصلاً خدا چه نیازی به عبادت ما دارد ؟

پاسخ به این سوال اساسی اینکه : خالق جهان نیازی به عبادت ما ندارد و اینکه عبادت ما به خاطر رفع نیاز از خدا می باشد پنداری بس سفیهانه است . شکرگذاری تکلیفی است که عقل سلیم به واسطه ی نعمات و خوبی های خداوند در حق ما برگرده ی همه ماست !

امام صادق (ع) می فرمایند : شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد

سخن کوتا کنم ، یکی از صورت های زیبای شکرگذاری خدا نماز است . این پست رو اول برای خودم بعد برای تمام دوستاییم گذاشتم که دوسشون دارم .

شیطان که رانده گشت بجز یک خطا نکرد

خود را برای سجده به ' آدم ' رضا نکرد

شیطان هزار بار برتر ز بی نماز

او سجده بر آدم و این بر خدا نکرد !!